Daha Yaşım On Dokuz Şiiri - Emre Canal

Daha yaşım on dokuzdu
Sevgiyi aşkı tattıgımda
Sanki hiç ölmeyecek gibiydim
Benim için sonsuzluk görünmüyordu
Daha yaşım on dokuzdu

Ölüm denince aklıma gelen
Korku degildi aslında; sevinçti
Ne kadar az yaşarsam, benim için o kadar iyiydi
İçime çektigim her nefes
Ensemde patlayan bir tokattı sonsuz yolculugumda
Birğün bende gidecektim karanlığa;
Kimse yoktu, orada
Şifresi çözülmemiş kara kutu ğibi
İçime damlayan kandı sensiz akşamlarda

Tökezleyip düştügüm, her savaşta
Daha yaşım on dokuzdu
Kaybettigim bir damla ğöz yaşım
Birğün olup bogacaktı beni okyanuslarda

Öbür boyu tozlu yollardamı kalacaktım
Hep toz yutup, veda mektubumu okuyacaktım
Yaşım daha on dokuzdu sokaktamı kalacaktım
Ölümü düşünüp, geceleri uyumadan ölmümü yaşayacaktım

Her sabah kalkıp; gözü yaşlımı yatacaktım
Yaşım on dokuz deyip ölümümü tatacaktım
Yolun sonu deyip daha on dokuzumda
Musallayamı konacaktım
Beni taşıyan ellere
Durun; daha yaşım on dokuz deyip kaçacakmıydım
Gücüm kalırsa yaşam ölüme değer deyip
Kelepçeli ellerimi açacak gardiyan mı bulacaktım...