Daha Yaşım 25 Şiiri - Filiz Bülbül

burnumdan gelen yaşam
daha yaşım 25..
saçımda geçmişin izleri, alnımda kaderin çizgileri
gözlerim dalıyor uzaklara, uzaklar getirmiyor sevdiklerimi bana
babam öldü 40 gün önce
ciğerim söküldü onu cansız görünce
kaç gündür bir kere geldi rüyama,
içim ezildi öldüğünü hissedince
bilmiyorum daha fazla büyüyebilir miyim o günden sonra..
yaşamın yükü ağır,
bağır iç sesim, bağırabildiğin kadar bağır ..
her gün çoğalıyor sanki ciğerimi delen hüzün ve kahır ..
kim bilir omuzlarım bu yükü daha ne kadar taşır..
canımdan içeri, acımdan dışarı
kaçılmıyor, her tarafımı sarmış bu hüznün farklılığı
ne baş ağrısı, ne diş zonklaması yanında küçük kalır
canım söküldü , yerlere saçıldı desem, kim yerden toplar alır..?
ölüm diye bir gerçek var, kulağıma fısıltı gibi geliyor
ürkütmüyor karanlık yollar, artık her şey aklımı çeliyor
aklım yetmiyor kimi zaman, çünkü çok düşündüm daha düne kadar
yürüyen bi cenazeyim desem hiçte abartmış olmam.
üstüme çöküyor hüzün, bir türlü kalkmıyor
ve öyle ağır ki sanki tüm vücudum o hüznün altında presleniyor
kalbimi kıran herkese sırtımı döndüm ama
aklım halâ geçmişteki güzel günleri yad ediyor ..
artık kim tutar elimden ve götürür yarınlara..
neyin sınavı bu, bir türlü bitmedi ve çıkamadım aydınlığa
içimdeki acı dinmedi veya azalmadı, geçmedi
her gün bekledim babamı, rüyama bir kereden başka gelmedi
ötesi yok, gerisi zaten umrumda değil
sadece kendimi suçluyorum
çünkü,
önüne geçemedim hiç bir şeyin …