Daha Sonra - Engin Demirci

‪Yolu aydan daha parlak olanın yolunu şems aydınlatır.‬
‪Gölgesi mevlana olur.‬
‪Gölgesi mevlana olan gönül dünyadan ne umar‬.
Öyle susamıştım ki, şarap hiçbir şey içindir.
Çoktan uzaklaşmıştım, ve sen geri dönmüyordun.

Ve yolların çevrelediği tarlalarda, b/aşka biçime bürünmüş aşk’tan.
Ruhuna sızar nefesin, köşesinde sevgiyle saklanan.
Dolaşıyor ölüm gibi ölü bedenlere rağmen bir Adem.
Yorgunluğu her şeyden daha çok düşman.

Ama nereden geliyor düşleri.
Her halükarda tuhaf, ne cevap vermeli.
Öyle susamış ki, bir parıltı bile sanmıyor güneşi.
Keşfetmek için insanın sokaklarından yola çıkarak gitmeli.
Gün yüzüne çıkartmalı için sesler yükseliyor şems vakti.

Taşıdığın yük dünyalıksa adını haykırdığın kapı açılır, o hep beklenen.
Sokağın bir köşesinde hiç gelmeyen.
Korkumu g/izlerken, kimse bilmiyor nereye gittiğini onun.
Ve zifiri karanlık daha ötelerde b/ekleyen.
Kaç gölge bekleşiyor çıkıp rüyalardan.

Karanlık bir odada geçen zaman geri gelecek öteden.
Ben oradan geçerken, korkumu g/izlerken.
Ve iyi işitmiyor kulağı gönüller’in.
Kendi kendimemi mi yaşlanıyorum.
Yüzümü değiştiriyor şems vakti dua, ancak birini beklerken.

Ve kapının önünde gücünü bilen ve bekleyen.
Kendi halinde olan sözcükler duada gerçekten.
Ve uyurken gülümseyen çocuğa bir anlam verebileceğim.
Bir kaç pencere daha var, gün ağarmadan açılması gereken.
Küçük bir lamba getirip aydınlatacağım.

Bana uzattığın elden.
Hiçbir şey verilmedi bana, her şeyden.
Çoktan uzaklaşmıştım ve sen geri dönmüyordun.
Bana verilmiş olan sırrı yitirdim.
Rüzgarın kendini içine attığı kara deliğim.

İstemediğim hayatı yaşaya yaşaya.
Kuşların olmadığı bir bahçe.
İstediğim hayatın nasıl bir şey olduğunu unuttum gitti.
Yağmur yüzünden çıkmıyor kimse.
Herşey çerçevesiz bir manzara.
Avazı çıktığı kadar bir şarkı söylüyor o kadın ve başkası gökyüzüne . (Y.ed)