Daha Ötesi Şiiri - Muhammet Üresin

Esmiyor hanidir ne içimde o deli sevda rüzgarları ne tepemde kavak yelleri
Kesmiyor beni bir başkasının ne ateşli günahkar sözleri ne o sımsıcak elleri
İnsan yenilir tamam ama direnir kalkar ayağa tekrar bilenir yeni bir savaşa
Mantık diye bir şey aramak boşa ama bilirim aşk varsa akıl uğramaz ki hiç başa

Değmedi işte bak hiç kimsenin elleri daha senin dışında ne tenime ne kalbime
Eğmedi bu yürek başını daha senden başka kimsenin önünde böyle aşkla biçare
Atmamış anlaşılan kalp bugüne kadar öylesine bir uykudaymış göğüs boşluğumda
Şans çaldı kapımı kırk yıl sonra ilk defa bir sabaha uyandı gözlerinin ışığında

Koy hadi koy şimdi yerime sen birini bak ısıtacak mı onlar içini benim gibi
Vay ki ne vay hani sevdiği kadar sevilir insan demişti şair öyleyse bu ne şimdi
Aldığım nefes yandığım ateş evim ocağım her şeyim sensin yok bunun daha ötesi
Razıyım uyanmayayım bir daha ama bir kez olsun yanında kapatayım gözlerimi