Toprak kamış damlı, tek katlı evin naylon örtülü penceresi önünde,
Ayağında terlik, şalvar donlu, kucağında bebeği ile ağlamaklı idi genç kadın.
Yüreğindeki keder yüzünden okunuyor, dökülüyor her yanından hüzün!
Daha önce böyle bir duruma düşmemiştik diye titriyor çatlak dudakları!
Sütüm kesildi, sıkıyorum sıkıyorum çıkmıyor göğsümden.
Aç yavrucağım, uyuyamıyor zavallı!
En son suya ufaladığım bayat ekmeğin kabuğunu yedirdim.
Kocamın iş yeri kapandığı için işsiz, evim aşsız kaldı.
Elektriğimizi, suyumuzu kestiler, ödeyemediğimizden borcumuzu.
Hiçbir şeyin altında kalmayız, öderiz elbet.
Ne olur bize yardımcı olun, ne olur? !
Kayıt Tarihi : 18.9.2016 15:05:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Emer](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/09/18/daha-once-boyle-bir-duruma-dusmemistik.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!