Ateş düştü yüreklere söndür deryalar
Gark ettin bir fidanı bumuydu adalet
Önce dost diye kucakladın dönüp bakmadın
Oysa sana âşıktı’ o gün değil ilelebet
Vurgun yedi yürekler bu acı dinmez
Sen su olsanda nafile bu ateş sönmez
Bir soluk yokmuydu engin bağrında
Nasıl kıydın bir fidana ömrünün baharında
Gözyaşı sel olmuş yürekler ağlar
Bu acıya dayanmaz yıkılır dağlar
Fani dünyadan bir giden dönmez
Derde derman olabilirmisin engin deryalar
Daha on beşinde çocuk yaşında
Dostlar saf tutular secdeye naşınla
Makberi kazılmış ufkuna doğru
Ona malik olun engin deryalar
Kayıt Tarihi : 13.6.2010 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!