Daha Öğrenciydim Şiiri - Serdar Yıldız

Sen bilmezsin, yaralanmıştır kaç kez geçmişim.
En son, bir sabah uyandığımda ölmüştüm.
Yoktu yastığım başımda.
Yoktu o gülen meleklerim başucumda.
Aslında bir düşüm vardı geceden kalma.
Ama sabah anlattığımda yoktu sesim odamda.

Sen bilmezsin, kurumuştur dilim damağım.
Demek istediğim; yalanlamıştır yüreğim sevdayı.
Adı çıkmıştır bir kez ayrılığın!
Perdeler sen kadar uzak, sen gibi zor ve sır dolu.
Bildiğim bir Eylüldü
Uykuluydum ve öğrenciydim.

Sen bilmezsin, yoktu defterim, kitabım.
Yoktu sınıfım, hocam.
Ne gezer ütülü giysilerim, çıplaktım!
En son, bir sabah uyandığımda ölmüştüm.
Sonrasında hep çırıl çıplaktım ben.
Sonrası, senden sonra...

Sen bilmezsin, ne bir yalan vardı üzerimde
ne de bir maske yüzümde.
Tek elbisem aşktı.
Onu da sen buruşturdun, sen yırttın.
Bilmezsin, ben de çıkarttım attım.
Bir Hazirandı, uykusuzdum ve halâ öğrenciydim...