İki kolu açık, çırılçıplak bir kadının,
...göstermediği bir tarafı kalmamıştır artık.
E bakın, böyle kadın ne çok.
Hiç mahremi kalmamış, full naturel!
...
Ama kafasında soru...
Daha neremi gösterebilirim.
...
Çıplaklığın çıplaklığı.
E insaf.
...
Çıplaklıkta para etmeyince,
Acaba biraz giyinsem mi.
Bi tarafımı açsam bi tarafımı kapatsam mı.
...
Veya söylemleriyle flaşlar üzerinde patlayacak,
Diyecek ki.
Siz böyle çıplak olduğuma bakmayın,
Bende giyiniktim bir zamanlar.
...
Hatta...
...
Flaş flaş diye verecekler haberi.
Çıplak kadının giyinik fotoları bulundu.
...
Yakın zamanda bunlar olacak,
Beni demişti dersiniz.
...
Ve taş yağacak,
Nerden?
Diye sorma sakın...
...
BİR ÇOK HELAK OLAN KAVİM DE BEKLEMİYORDU O HELAKI.
...
Beklemedikleri an, dakika, saatte geldi,
Ya un ufak oldular, ya taş kesildiler.
Günümüze de ibret alalım diye geldi.
...
Ve çıplaklığı zorlamayın, dozunu kaçırmayın.
Bir şiirim de,
Cebimden çıkarıp çıkarıp yiyorum,
Küçük küçük insancıkları...
Ben bir terziyim.
Ne kadar çok elbise diksem de,
Giyindiremiyorum çırılçıplakları...
...
Evet elbise tutmaz oldu bedenleri.
Gösterebileceği her şeylerini gösterdiler.
Merak ediyorum,
Daha neresi kaldı görmediğimiz.
23.01.2017
Kayıt Tarihi : 11.4.2018 11:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!