Daha Ne Olsun Şiiri - Nazmiye Kayar

Öyle karşılıksız seviyorum seni,
Uzaktan,gözlerine bakmadan,yanında durmadan.
Şu türküler var ya,
İşte onlar yavaştan öldürüyorlar beni.
Her bir mızrap,bir kılıç darbesi kalbe saplanan.
Her bir yaradan sen akıyorsun,kan değil
Ya da ne bileyim,sadaktan çekilip fırlatılan ok gibiler.
An geliyor geçiyorum kendimden;
Sıcak bir çay,demli,kokusu buram buram
Ardarda sıralanıyor notalar.

Sen imkansızımsın benim,öyle uzaktan izliyorum;
Neler yapıyorsun,nelerden hoşlanıyorsun.
Sadece o kadar,yetip de artıyor bile,
Daha ne olsun?
Oturup şiir yazıyorum bir de karakalemle; Sana!
Sanki gizliden bir sanat gizli siyahlığında.
Yazarken ki koyuluk ve açıklıklar derdime ortak oluyor,
Görsel bir esere bakar gibi oluşan yazıları izliyorum.
Sonra sen akıyorsun kelimelerden
Türkülere sarılıyorum.
Türküler yaralıyor,
Yeniden kalemlere sarılıyorum.
O zaman çıkıyorsun meydana şiirlerin arasından
Öyle uzak,öyle yakın!

Oysa biliyorum ki sana ulaşmak değil amacım!
Hani Yunus diyor ya;
' Bir ben var bende,benden içeri ' öyle işte.
Bir sen var sende,senden içeri.
İşte ben o seni seviyorum
Bu sebeple o derece güzelsin gözümde.
Bu sebeple o derece hayranım sana.
Hep bu yüzden izleniyorsun,
Daha ne olsun?

(İstanbul-27 Mart 2007)