Son seven de seni terkettiği an,
Hiç düşünme çık-gel; kapıma dayan!
Eski bir hüzünden bir mutluluğa,
Gün gelip ittiğin göğsümde uyan!
Geçmişi unut ki yerinde dursun!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta