İnsanların en doğal, haklarıdır vazgeçmek
Uymayan ortaklıktan, kalbi yoran bir dosttan
Bir araya gelerek ve mertçe konuşarak
Yürümeyen ne ise, kibarca anlatmalı
El sıkışıp saygıyla, insanca ayrılmalı…
İyi günü unutup, eksilere sığınıp
Kısır çekişmelerle, zalim gibi davranıp
Kafa ve göz yararak, bencilliğe saplanıp
En ağır sözler ile vazgeçmek yakışır mı?
İnsan bu tür şeylerle, bu kadar uğraşır mı?
Söylersin, bak arkadaş, ben seni sevemedim
Çok gayret ettim ama seni bir dost bilmedim
Benim huyum çok farklı, bunu gösteremedim
Uyumsuzluk içinde, bir fayda göremedim
Ayrılık hem bana hem sana hayırlı olsun…
Ne gerek var yumruklar sıkılarak yüklenmek
Yakınlardan söz edip, acı sözle dillenmek
Yakışır mı kin kusup, arkasından söylenmek
Bahaneyi çoğaltıp, batağa sürüklemek
Ne olacak anılar, verilmiş bunca emek…
Yine de hak veririm, nazikçe ayrılığa
Hiç kimse dayanamaz, sıkan uyumsuzluğa
Bir tatlı veda anı, çok insana zor gelmez
Kalp kırmadan ayrılık, kimseye yanlış gelmez
Daha mertçe vazgeçmek, hiç kimseyi küçültmez…
20.6.2012
Erol GüngörKayıt Tarihi : 20.6.2012 09:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
