Daha Hızlı Şiiri - Aysun Erat

Küçücüktüm bir zamanlar ben de!
Ellerim kavrayamazdı her şeyi.
Kuzularım vardı,
Kardeşlerimle paylaştığım sevgisini.
Babamın elleri kocamandı.
Benimkiler kaybolurdu içinde, sıcacık.
Bahçesi vardı evimizin, oynadığım.
Bir de, boyuma inat,
Dev gibi bir çınar ağacı.
Hiç övünmedim hafızamla ama,
O çınar ağacının dallarına kurulu salıncağı nasıl unutabilirim?
Upuzundu…
Dün gibi hatırlarım.
Babam sallardı şikayetsiz dakikalarca…
Daha hızlı baba!
N’olur baba hızlı,
Daha hızlı….

Başım, değecek gibi olurdu sallandıkça,
Ve tutacak gibi, pamuk şekeri bulutları.
Nerden geldi aklıma, kim bilir şimdi?
Özledim herhalde çocukluğumu.
Bir güzellik yapsan Tanrım bir anlık!
Sallansam yine gölgesinde çınarımın.
Tutarım bulutları bu kez,
Büyüdü ellerim.
Sesimde gürleşti o günden beri.
Avazım çıktığı kadar bağırırım.
Daha hızlı baba!
N’olur baba, hızlı.
Daha hızlı!

Çok az vaktim var artık.
Tutmalıyım bulutları….

03/2005