Çadırda doğduğum ilk gün dün gibi.
Hası gitti pası kaldı elimde.
İlkokul günlerim daha gün gibi.
Tadı gitti adı kaldı dilimde.
Altı kilometre her gün yürürdüm.
Bir gaz lambasıyla ödev dererdim.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



kafiye zengin galiba, yüreğine sağlık..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta