Daha Dün Gibi Şiiri - Halil Manuş

DAHA DÜN GİBİ

Güneşin en içten sıcaklığı ile
Isıtıp, ısıtıp da olgunlaştırdığı
Tohumumun toprağa düşüşü
Daha dün gibi

Toprağın; düşer düşmez
Ana şefkati ile kucak açması
Bir dostu kucaklarcasına kucaklaması
Daha dün gibi

En zayıf ve güçsüz halimde
Bana gösterilen bu özel ilgiye
Teşekkür edemeden çat diye çatladığım
Daha dün gibi

Yararak toprağı
Güneşe doğru içten gelen sevgi ile
Dal kol uzatarak boy atışım
Daha dün gibi

Tohumken bağrına basan toprağı
Köklerimle sıkı sıkıya
Bırakmamacasına kavradığım
Daha dün gibi
…
Daha dün gibi
Sarp kayalıklar arasında gövdemi;
Başı göklere değecek gibi dimdik dururken,
Esen yellere siper edişim

Daha dün gibi
Sevdalıların sevdalarını
Tarihe kayıt düşmek adına gövdeme
Çakılarla kalpler çizerken kendimden geçişim

Daha dün gibi
Sırt üstü uzatılıp üzerime
Salalarla yıkanacak
Dünyaya doymayanları bekleyişim

Daha dün gibi
Ömürleri tükenenleri
Toprağa vermek için
Kesilip, biçilip tabut olarak gelişim

Daha dün gibi
Daha dün gibi…

12.02.2014 – 11:45