Daha Dün Gibi Şiiri - Fahri Işık

Dün gibiydi pencerenden
Sevda güneşimin ilk doğuşu
Adını koyamadığım nöbetler
Ruhumda fırtınalar depremler
San kurulan dünyaların aydınlanışı
Dün gibiydi
Geceler boyu rüyasına yattığım
Köşe karşılaşmaları göz göze
Ellrimiz yüksek gerilimde
Kor kırmızı yanaklarımız utançtan
Dudakların güllerle ilk temesı
Tepeden tırnağa elektrikler
Hızların akımı, senden bana benden sana
Kıyametler koptu bedenlerde
Benden yana senden yana

Dün gibiydi, pencerenden seni görüşüm
Gözlerinde deli divaneye dönüşüm
Sularında suladım gönül tarlamı
Sevda goncalarımı sakladım gözlerinde
Yayladın kaşlarını okladın yüregimi
Tuş ettin beni'de şaşırttın felegimi
Yaşamın ilk yenilgisini senden tattım
Ellerime gönülden prangalar taktın
Ben sana mecbur olmuştum.

Araya cellat zaman girdi
Neden olduğunu bilemeden
Çözüldü kelepçeler koparıldık
Sen bir yana ben bir yana
Yazık oldu sana, illede bana
Ben sevdamı yazacak yükseklik bulamadım
Ne sana nede sevdana yazık doyamadım
Senden sonra'da güneşler doğdu
Loş, mum ışığı gibi karanlık
Yansımadı gönül dünyama
Yakamadı senin gibi
Isıtmadı ellerimi üşüyorum
Pencerenden doğan günlerde kaldım
Dün gibiydi ilk sana sevdalandım.