Daha dün değil miydi çocukluğumuz
Haykırışlar arasında
Sokak sokak koştuğumuz.
Daha dün değil miydi avuçlarımızda ilk aşkımız
Yeni kartlaşmış bir sesle korkusuzca haykırırdı
Sevda dolu masum şarkılarımız.
Hayalimizdi evlenip güzel bir yuva kurmak
Çocuklarımızla oynamak, yerde yuvarlanmak
Kırlara çıkıp onlarla uçurtmalar uçurtmak
Ne çabuk tükendi yıllar, hepsi geride kalmış.
Bilseydik büyür müydük, hep çocuk kalmak dururken
Dal olur muyduk her yeşil dal gün gelir kururken
Zaman olup kendi eliyle kendin yoğururken
Sanki saniyeler yaşanmamış, atlanmış.
Şimdi bakıyorum aynalara, hepsi çatlamış
Kırışmış bir yüz, çizgilerin sayısı da artmış
Bir türlü şeklini beğenemediğim saçlarım
Hiç utanmadan benden habersiz ağarmış.
Ne geri dönüşü var ne de durdurmak zamanı
Kimseler dikkate almıyor yalnız ağlayanı
Kalabalık beklermiş son camide sultanını
Gidenler değil de nedense kalanlar ağlarmış.
08/04/2007
Turgut UzduKayıt Tarihi : 3.1.2009 15:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!