daha demin ben resimlerine falan bakmak istemedim,
elim telefona da uzanmadı,
mesaj atmak aklımın ucundan bile geçmedi,
şarkılarla aram zaten yok epey zamandır,
duygulanmadım,
ve hiç hüzünlenmedim..
daha demin ben sokaklara fırlamak falan da istemedim,
nefes alıyordum,
bu iyiydi…
bundan yıllar önce bu gün birçok insanın kalemi kırılmış,
karlı bir iş gününde,
bunu düşündüm,
üzüldüm…
daha demin ben kalbime kızdım aynı anda iki insanı,
neden idare edemiyorsun diye…
sonra seni takdir ettim,
takdis ettim,
aynı anda hiç bir zaman iki insanı idare etmediğin için!
çünkü; aynı anda en az üç insan idare edilirdi senin hayatında,
beşe kadarda yolun vardı hani…
tebrikler,
daha demin ben,
sen aklıma gelince,
dikenler eşliğinde kalbime güldüm…
Kayıt Tarihi : 12.2.2012 23:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Cuma Yüksel](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/12/daha-demin-ben.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!