Daha Değil Şiiri - Canan Özer

Yazılmış onca şiirin ardından,
Yaraşmaz durmak bana.
Henüz müptezel değil efsunlu düşlerim...
Belki de benim için böyledir yalnızca.
Ama eğer ki böyle düşünülüyorsa;
Hele ki böyle müşkülpesent biri tarafından...
Velhasıl daha değil,son değil bu şiir...

Bu şiirlerin bir sonu olmalı diyordur çoğu kişi
Keza nereye kadar sürecek şiirlerdeki; hep aynı parmak izi..
Mütemadiyen devam etmez hiçbirşey...
Tükenmez kalemler bile tükenir zamanı geldiğinde.
Her ne kadar uzun sürse de...
Bu şiirlerin bir sonu olmalı diyordur onca kişi.
Olacaktır da elbet,olacaktır er ya da geç,ama henüz değil.
Velhasıl daha değil,son değil bu şiir...

Dışarıdaki kararan gökyüzüne inat doğacaksa güneş yarın yeniden,
Tüm kaybolan umutlar yerine yenisi gelecekse parlayan gözlere.
Değişecekse herşey,felçli bir hasta bile kalkacaksa bir gün yerinden.
Daha değil,son değil bu şiir.
Bu duyguları kafiyelerle aktarmak gerekecek.
Bir şiir gerek,kafiyeleri içinde birleştirecek.
Bu yüzden daha değil,son değil bu şiir.

Yosun tutmuş olsada kağıtlarım,
Yerlerde buruşturulmuş yüzlerce hatalarım.
Binlerce kez ‘’bu son’’ desemde inanmayın.
Daha değil,son değil bu şiir...
Hala yazıyorum birkaç mısra gizli gizli.
Ben şiirlerimden vaz geçemem ki...

Gözlüklerimde olan gördüğüm düşlerin izini
Temizleyemiyor bu küçük mendil.
Bilir misiniz şiirlerde yaşayabilir bir insan.
Orada gezip,dolaşabilir
Fakat şiirlerde kimse yalan söyleyemez
Ve şiirler ülkesinde
Kimsenin yüzündeki acıdan kalma çizgileri kapatmaz hiçbir mutluluk maskesi...
Ve insanların hisleri ölmedikçe
Velhasıl daha değil,son değil bu şiir...

Bazen uzaklaşıyorum bir fasıl buralardan,
Tüm düşlerin bilfiil olduğunu düşünüyorum
Gittiğim yer bembeyaz bir dünya
Gökyüzü gibi masmavi bir mürekkeple yazıyorum ard arda satırları.
Gökkuşağından şiirler yapıp dönüyorum gerçek hayata.
Biliyormusunuz şiirlerde yaşayabilir insan isterse.
Hem de sonsuz bir halde...

Gözlerimin altındaki çizgiler uykusuzluktan değil eskisi gibi artık
Gözlerimdeki çizgiler her yaşadığım günden bir anı..
Ve ellerimin titremesi küçükken olduğu gibi gök gürültüsü korkusundan değil
Yaşlandım fark etmeden de olsa
Öksürüklerim kesilmiyor da
Ama daha değil,son değil bu şiir.
Öleceğim biliyorum ama bu gece son olsada hayatım için
gözlerimi yumsamda bu gaybana dünyaya
Bu şiir son değil herşeye rağmen..
Artık şiirler ülkesinde devam edeceğim yaşamaya...
Oradan duyacağım ardımdan gelecek nesillerin okuduğu,ellerimle yazdığım mısraları
Ünlü şair diye başlayan ve ismimle biten cümleleri..
Ve orada devam edeceğim yeni şiirler yazmaya.
Yani daha değil,
Velhasıl son değil bu şiir.