Daha da Ötesi Şiiri - Hüseyin Evcil

çatılarda buluşuyorduk
ilkel ve iğrenç gösterilerden kaçarcasına
bir boyut vardı yaşayabildiğimiz
gerçek yollar, gerçek özgürlük ...
ışığın
belirgin ve kutsal yumuşaklığı
dün, tek çizgiydik
melekler korosundan ayrılan
tüm etkin yıldızlar başımızda
yapışkan, koyu kırmızı
ne kadar da yarı tanrıydık
dışımızda çoğalırken içimizdekiler ...
yüreklerimiz gönderiyordu yalnızca
bilinen zamanlara aşk ayinlerini
gözler sarhoş, görünenler bir alev sütunu
olağan dışı mutluluk, doyumsuz tatlılıktı
şeytansız evrenlerde
kurtuluşunu kutlamak gençliğimizin
siyah
uyuyamadı, düşündü
yığıldı sindiremediklerini düşünürken
yörüngesinde kaldı ölmemek için
dudakları suçlu bulutlar gönderdi her sabah
ateşleri söndürebilmek uğruna
deniz diplerine akıttı zehirlerini
çırpındı
çerçeveleri değiştirdi
başaramadı, başaramadı ...
yalnızlığın iki deneyimli rengi
derin bir sessizlikten geçiyor bugün
aşağısı oldukça karışık
en tehlikeli yılanların soykırımı ...
kimliklerimiz dökülüyor
ana kutuplarından varlığımızın
büyüyoruz
... , ...
sevgilim
son diye bir şeyimiz yok
boş, inatçı, sevimsiz tufanlarında felsefelerin
en sıcak rüzgarların mimarıyız biz
ölümsüzlüğün seçkin birimlerinde
daha çok sevmek, daha çok yaşatmak için.