Daha Çok Sevdikçe Şiiri - Sahir Üzümcü

Gitmeyi bilmeyenlere çıkıyor yollarımız değil mi hep
Bekleme salonlarına, kahve köşelerine
Kayboluyoruz, kaybolamadıkça, yok ola ola
Şarkı gibi söylenmeyi öğretiyoruz hüzünlere
Daha çok sevdikçe, daha çok gömülüyoruz sessizliğe
Daha yeni kalemler açıyoruz eskiler yenildikçe
Yol almıyoruz ya biz izlerimizde artık
İzler de artık yol olmuyor bize,

Beklemeyi bilmeyenlere gidiyoruz hep değil mi
Ayak seslerimizle, boş ceplerimizle
Tutmaya, sıkı sıkı sarılmak diyoruz ya biz utana sıkıla
Sanki gibi duyulmayı öğretiyoruz en iyi bildiklerimize
Daha çok gittikçe, daha çok geri dönüyoruz kendimize
Daha keskin bıçaklarla oynuyoruz elimiz kolumuz kesildikçe
Kilitliyoruz ya biz kapılarımızı, pencerelerimizi artık,
Kapılar, pencereler de artık açılmıyor yüzümüze...