Tut elimi anne… sımsıkı tut! sakın bırakma…
Korkularım hiç peşimi bırakmıyor karabasan gibi baksana…
Çok hastayım anne koysana elini bir daha başıma…
Koy hadi n’olur sarıl yavruna, oku yine o dua’dan bana…
Hatırlar mısın? Anne…
Küçükken sürekli ayaklarım ağrırdı…
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
