Daha Çok Erken Şiiri - Ismail Uzar

Herkes söyler nasıl olman gerektiğini darlanırken,

ama bırakırlar seni tek başına ipte sallanırken.

Nasıl yaşanır bu hayat bana öğretilirken,

düşüp dururum bir başıma bu can yaşlanırken.

Paslanır bileklerim tuğlaları taşırken,

ve başkalarını memnun etmeye uğraşırken.

Özgürlük nedir bilmem,

çünkü elimden aldılar her şeyi tam da kucaklanırken.

Bir annem kalmıştı onu da üzdüler,

ben onun sıcak göğüsüne yaslanırken.

Pes etmek olmaz şimdi ölümüm yaklaşırken,

çünkü bu hayat senin değil, hedefine sarıl yol yakınken,

ve ağlama değer bilmeyenler senden uzaklaşırken.

Kim kurtarır seni sırlarınla saklanırken,

veya bedenin zorluklarla savaşırken.

Ya yüzleşirken en derin korkularınla,

kim nefes verir ciğerlerin yalanlarla boğulurken.