Daha çok ağlarım.. Şiiri - Poyraz Karadeniz

Daha çok ağlarım..
Bu yer yüzünde..
Nedeni dışarda değil..
İşte tam içimde..
Sol tarafta bir yerde?
İki yüzlü diyorlar ona..
Niye iki yüzlü demişler anlıyamadım ama..
Sanırım yavaş yavaş su yüzüne çıkıyor..

Biraz uzak kalayım bakalım neler olacak dedim..
Resmen kendimden geçtim..
Kendimi unutmuş bir halde geri geldim..
İleriye bakan ben birden geçmişe döndüm..
Olamaz dedim anda çoktan hataları yapmıştım bile..
Aranan biri değil defnedilen hazineydim..
Kendimi kumların içine gömmüştüm..
Ama ne kum..
Her tanesinin içime işlediği..
Sıcak,yakıcı ve insanı alıp götüren bir kum..

Gözlerimi bugün sabah saatlerinde açtım..
Bir baktım hiç yokum..
Gözlerim uyuşmuş bir şekilde yatağa uzandım..
Gözümü açtığımda yastığımda sadece su birikintisi görebildim..
Oda ne uzun süredir yaşamamıştım bu duyguları..
Ağlamıştım!
Hiç susma dedim..
Ama dinlemedi sustu..

Hala kaybetmiş değildim seni..
Yoksa kaybetmişmiydim?
Dün söylediğim onca söz..
Zehir gibi içtiğim bir su gibi geldi..
Kan kustum..
Bir lokma ekmeği bile istemedim..
Çünkü sen kalmıştın aklımda..
Yorgun ve bitkindim ama beni kendime getiren sen olmuştun..
Bunun için teşekkür etmek istediğimde..
Yokum burada dedin..
İşte bittiğim andı..

Sinirlendiğimi farkettirmek istemedim..
Saçma saçma sorular sordum..
Cümleler kurdum ama ben böyle değildim?
Neden böyle oldum..
Tekrar kapadım gözlerimi..
O anda yazdıklarım seni kırdığım cümleler saniyesi saniyesine..
Gözlerimin önünden geçiverdi..
Tekrardan yıkıldım..
İşte bittin dediğim zaman bu zamandı..
Özgür biriydim ama artık hapsolmuştum.
Yaptığım hatalar beni bitirmişti..
Gözler önüne serdiğim tek şey ise kötülük olmuştu..

Bunu sende farkettim..
Kendimi ben sende ezberledim..
Affet beni..
Geçmişi lekeleyen günü seninle yaşadım..
Ama biliyorum ki beni uykudan uyandıran tadıda senden aldım..
Affet beni..
Bu son olsun birtanem...
Sensiz bırakma beni..