Hayat, eksik kalmış cümlelerin toplamıymış meğer,
Şiir dediğimiz, söylenemeyen kelimelerin gizli defteriymiş.
Sen benim satırlarımı doldururken,
bir kalem vardı, içimi kanla durmaksızın yazan.
Satırlardaki boşluklardı, sensizliğe terk edilmiş ben,
Bir yol vardı çıkmazlara uzanan,
ve bir türlü sana varamayan…
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta