Daha ayak basmam ben bu şehire

DAHA AYAK BASMAM BEN BU ŞEHİRE
Daha ayak basmam ben bu şehire,
Giderken beni de aldın götürdün.
Canıma kastettin göz göre göre,
İdam sehpamı da bana kurdurdun.

Yıktın viraneye çevirdin beni,
Yıllarca peşinde gezdirdin beni,
Ulu bir çınardım devirdin beni,
Hasretinden saçlarımı yoldurdun.

Seni kaybederim, korkusu yok mu ?
Her gece kaç kere böler uykumu !
Bir bilseydin sana, olan tutkumu ...
Yaptığına bin kez pişman olurdun.

Bir bana bak birde sana anlarsın
Beni yaktın bir gün sende yanarsın
Sanki bu dünyada bir sen mi varsın
Niçin hep canımı acıttın durdun.

Hiç hatırım yok mu idi yanında?
Ne oldu da sildin beni anında,
Ola ola düşman olduk sonunda,
Yüreğimi nefret ile doldurdun.

Bu çıkışı benden beklemezdin ya
Uyan artık uyan bitti o rüya
Gerek var mı gülüm arif olmaya
Sen kendi kendinin boynunu vurdun

Sakın ha ! bir daha anma adımı!
Asla helâl etmem sana hakkımı!
Yüzüme bakacak yüzün kaldı mı?
Kim bilir bana ne, planlar kurdun.

Kaderim misin sen, katilim misin?
Ne hakla bana bu zulmü edersin?
Yaptıklarım bir bir burnundan gelsin.
Bu ayıbı bana, nasıl kondurdun?

Zamanı geriye sarabilseydim,
Geçmişimi senden alabilseydim,
Ne yapsan haklısın seniki sevdim,
Kendi silahımla beni vurdurdun.

Ah ah ! Demek ne kadar da aptal imişim !
Körmüşüm gerçeği görememişim.
Vay be ! Ben nasıl da seni sevmişim?
Meğer sen bendeki, seni öldürdün...

Şair Nevzat YAZICI