Daha Şiiri - Arif Babacan

DAHA

Aşkınla meşgulüm yar bu aralar,
Onulmuyor içimde, kalır daha,
Şimdi yüzümde eksiktir umutlar,
Umuda zaman yetmez,yetmez ya daha.

Haline büründüğümden beri, ben
Çektim elimi dosttan, bilmem neden?
Aklım bulanık, yüreğime beden,
Bulamadım yar, bulamadım daha.

Hep kar kalır gönlümde, her bir tavrın
Vakit senle olsun, düşünmem yarın,
Üzerine her gün, rengini takın,
Göreyim yar seni, göreyim daha.

Şu talihim yok mu yar, senden yana,
Uzatırsın belki bir gün, 'gül' bana,
Ne olur şu halim? Hep kana kana,
Yanayım yar sana, yanayım daha.

Sana sevgim, benden sana kalandır,
Fazlası pek çok, eksiği yalandır,
Kıymet bilen ol, resmine boyandır,
Yar resmine rengin, olmam mı daha!

Alıp gitme yar, benden bu sevgini,
Ortak et gönlüne, gönlü zengini
Közle tutuştur, mutlu et kendini,
Yar yüzünde gözüm, kalmaz mı daha?

Duydun bitti yar, bu şiir bak şimdi,
Arif 'e düş oldun, güç olma emi,
Bildin artık tamam, her bir halimi
İsmine ismimi katmam mı daha?

10 Ekim 2004/Ankara