Dağlıca Karakolu Şiiri - Safet Kuramaz

Kınalı Mehmetler burada yaşar
Sınıra dayanmış son karakolu
Vatan aşkı nefes, Malazgirt aşar…
Toprağı kayası duadır yolu!

Yağmur sis fırsat bilip hainler
Dağlıca yolunda oldu lainler
Uhud dağı gibi sardı sakinler
Çaresiz bıraktı kanadı kolu

Yürekleri yine dağlar dağlıca,
Durmadan gözyaşı döker kanlıca,
Giderken konvoyla erler ardınca
Bomba yüklü tuzak canları alır…

Boynunu büktüler çiçekler soldu
Simsiyah taşları bak al al oldu
Haberini alan şehit anası
Adları dilinde bak saç baş yoldu...

Buna hangi yürek, dost dayanır ki!
Haklıymış denecek söz aranır ki…
Mevla’m huzurunda kim aklanır ki!
Hain düşünmedin, bin namert oldun...