Daglı Şiiri - İbrahim Özdemir 2

DAGLI

Yorgun ormanlar ugultusunda,
bayagı gökler altında,
hep özlediğimiz yerlerden,
en mecburiler kısıttı benden,
her mevsimde,
evrenlerinde üzgünlüğüm yalnızlıgıma dost,
yıldızlı gece gözlerim,
Keçi koyun davarlar meskenimde
yaşamın az gördüğü yüzün buralı
Ağaç çarmıgından barakam,
agaçlar yagmurlar yagmursu solugum
emegimle ekmegim,
Adet ve töremle mıhlı giysim,
Dogadan daglanmışlıgım
sırtıma kar yagar,
akşam sabah sislenir ıraklar,
Besisi sessiz ve ödünçsüz olur,
yagmuru dolu tas gibi,
dalgalanıp rüzgarlanıp sicim
Hak topraklarda mutluluk yüregim,
Tüm görmege gelenler şahit,
Asırlardır nasıl titizlikle kollanmışlıgıma,
başımdaki,bedenimdeki can damarlarım
otu,kökü,çiçegi ceset dostum
bükülmüşüm,örselenmişim,horlanmışım
hep şiddet yagırgamışım,
savaşlarda kanlı tüfeğim
acılar hüzünlü istif istif
gün yerinde verilmişte payım
sakın ola kesilmesin dalım,
degişiverir yolum,
daglarda beni efendi bilen
içten sevip beni özümsiyen
Gerçek direnişimde onadır savaşım
esen yelinde kokulu ışıklar
Kesilmesin birden dost sıcaklıgı
Gudurur ben daglının düşmanlıgı
şiirime sıgdıramam yaşam serüvevenimi
Kaç ölümlüyü sevdalıyı sırtıma egerledim
mutluluk sesleri yıldızlı mehtaplarda,
Kırlangıç,cırcır böcegi...v.b sesinde türküm
orman meydanında,
bozkırında oyun dansım,
Kanla terle sonsuzluguma mühürlemişim
sancılı yataklarımın derinliğinde,
dayanılmaz toprak savaşım
Kaç asırlar geldi geçti,
Dagıma karanlık inmesin mabedime
bedenim her yerim kekenek
agrılar dökülür zamanıma
gecelerde ugultulu ses benimdir
daglı...

(demyanli) ibrahim özdemir