Dağlarla Söyleşi Şiiri - İlhan Soytürk

dağlarla söyleşi
dadaş yaylasından efeler diyarına
başı dumanlı yüce dağlar
kimler yaşamadı bağrında
Köroğlu,Karacaoğlan, Bektaşı Veli
dost canlısı Pir Sultan, Yunus
bu da yetmedi Mecnun'la Leyla
yaz kış başından eksilmeyen boranı
cayanı, çıyanı, yılanı kucaklarsın
anam gibi, türkülerle yaşa dağlar

hallaç gibi savuran tek dişli bir canavar
gelecek vadetti karanlıklar içinde
bir damla altın saçıp cennet uğruna
orta asyadan ağrıya
yetim çocuklar bıraktı kucağına
ağıtlarda yaşa sıra dağlar

bu topraklar bir baştan bir başa anadolu
kerameti kendinden yüce dağlar
doruğun, serin buz gibi, başını bağlar
eteklerin çayır çimen , yedi veren gülistan
bir kız, içimi dağlar
her sevdada türkü yakılır adına
kurban olayın taşına toprağına
yalnızlığa sevdalı dağlar

ayrısın, aykırısın geceye karışmış,sarmaş dolaş sesin
sahilde kaçamak, denizle sevişirsin
derdi dermanından büyük aşklar gibi
yükselirsin göğe, bulutlara erişmek istersin
başı belalı, geçit vermeyen dağlar.
İlhan SOYTÜRK