Dagların Yıkılışı... Şiiri - Türkan Sarı

DAGLARIN YIKILIŞI

Dostluklarımız vardı, tertemizdi
Duygularımız vardı, dokunulmamıştı
Konuşmadıklarımız vardı, paylaşılmamıştı
Ne mutlu olurduk birlikteliklerimizle…

Bitmez sanırdık, koştuğumuz yollar
Yorulmaz derdik sarmakla,bu kanadı kırık kollar
Yıkılmaz derdik, yıkılsa da dağlar
Ne mutlu ederdi bizi birlikteliklerimiz.

Duramazdık; duymadan, görmeden birbirimizi
Kavgalar ederdik bilerek küsmeyeceğimizi
Sevgiler sunardık en taze tomurcuklardan taze
Gözlerimizdeki damlalar birleşirdi
Ellerimizde hissederdik,yüreğimizdeki sevgiyi

Dostluktu hissedip yaşadığımız, damarlarda
Yakalamıştık, uğraşmadan buralarda
Güven duyardık,yaslanırdık dağlara
Yıkılmazdı dostluğumuz, dayalıydı inançlara

Yaşanılmıyor sonsuza dek sevgiler
Paylaşıldıkça bitmesi gerekmezdi
Hayatımın inançları megalomanlıkla suçlandı
Dayanamadı dağlarım bu yıkılışlara

Eller boş kaldı, kucaklar sarmadı
Yürekler sevgisizliğe yalnızlığa sığındı.
Gözlerde parlayan ışıklar bir daha yanmadı
O güzel dostluklar karanlıklarda keşke kalmasıydı-
Umutlarım,inançlarım,sevgilerim,hayallerim
Dağların altında kaldı….