Dağların Yamacında Şiiri - Gülşen Şenderin

Sen benim süvarimsin; kor dağların ucunda
Uzaklarda olsan da, kokun hep başucumda
Yüreğime kan damlar nal sesleri duyunca
Gümüş dere çağlarken dağların yamacında!

Gönlümün tek erkeği tek benim sevdiceğim
Sarı azgan çiçeğim yedi renk kelebeğim
Çekilen çile yeter, aşkını ver bebeğim
Gönül sana akarken dağların yamacında!

Yalnızım yaylalarda, bahar geldi nicedir
Salınmak ister gönül, bir heves bin hecedir
Şafakta beklerken ben, aşk yemini yücedir
Sevgim senle coşarken dağların yamacında!

Gün olur kahrolurum yenilirim zamana
Bazen de şükrederim sığınıp limanına
Gece olur beklerim çağrılmayı yanıma
Tutku canı yakarken dağların yamacında!

Karar versen diyorum boşa gitmez emeğim
Bekleyişim sonsuzdur sensiz ağlar yüreğim
Mutlak bir gün benimsin tek, tutkum tek bebeğim
Utkulu aşk ararken dağların yamacında!

Gülşen bahar döşendi gelişini kutluyor
Yedi veren gülleri aşkını umutlu yor
Gelişin gözyaşları sinemi yakutlu yor
Günbatımı yanarken dağların yamacında!

Ağustos – 2001 - Viyana