Dağların Hikâyesi

Yağmur oldum yağdım dağlara kırlara
Bahar yaz geldi
Ve ben!
Bereket oldum dağlara, dağlardaki ormanlara
Biraz ‘da, güneş ol dedi dağlar
Güneş oldum.
Doğdum dağların üzerine
Baktım’ki, dağlar sevincinden ağlar.

Ağlama dedim.
Nasıl ağlamam dedi.
Gelmedi bu güne kadar buralara senin gibi biri dedi dağlar
Sevindi.
Sevincinden yüzleri güldü.
Dağlar çiçeklendi bozkırlar yeşille bezendi.
Güllük gülüstanlık oldu oralar.

Çoban oldum dağlara.
Dolaştım elimde kamıştan bir kaval yaylalarda
Ben ağladım!
Kavaım, ağladı.
Dağlar taşlar ağladı
Kayalıklardaki kartallar üzüldü bana.
Kayalıklar yankılandı.

Rüzgâr oldum estim bilmediğm yerlere doğru
Dağların kokusu içimde
Dedi dağlar arkamdan güle, güle
Ağladı dağlar arkamdan, artık gelmezsin diye
Ve!
Buruk anıları kaldı dağların bende.

20 Nisan 2015-04-20
Antalya