Dağların Gölgesi Şiiri - Ayişe Nebi

Hey, ulu dağların kara gölgesi,
Yamaçta ağırlık eder karalığın
Zarif çiçeklere, otlara.

Çöllerin üstüyle süründükçe gölgen
Hüzne sırdaş olarım,
Yaraya kardeş.

Hey ulu Dağların yeri doyuran gölgesi,
Başımı kaldırıp çıksam,
Çıksam
Bir nefes alsam,
Alsam bu çöller uzunu
Uzun, uzun olar
Uzanar ömrüm hüznün içiyle.

Hüznə naz yaraşır,
İçimde nazlana nazlana bərq vurur
Dağların kara gölgesine inat
Karalığına inat.