Dağların Göğsünde Şiiri - Şakir Kurtulmuş

yorgun, istanbul sokaklarında, gri
seslenerek yağmurlara, yıldızlara
canlı bir cenaze taşıdılar
dört güzel kuş omuzlarında
çok hızlı atıyordu
nabzı çiçeklerin

bahar gelmişti
ovaların bağların içinden
beklemedeydi hızır’ı bahar
karıncalar serçeler taşıdı
yedi veren güllerini
yusuf kokan çiçeklerle
baharın dalgın saçları içinde,
güneşleniyordu umut

bulutların karanlığından
süzülüp kuyulardan gelen
av kokusunu yayan ses
ah. kuşların sesi
başka baharlarda kalan
yapraklar arasında kurumuş
hangi cansız beden
yoksa kuşların, güvercinlerin
kanatlarında biriken rüzgârlara
at sürülen ülkelere
hüzün bakışlarını bırakan
senin kokunu arayan
yoksa sen miydin, ey aşk
tabiatı doyuran güneşin suyu

yusuf’un ahlâk gömleğiyle
isa’nın havarileriyle
azize kimliğiyle meryem’in
yakub’un sulanan gözleriyle
ateşiyle meryem kuşunun
geliyor bahar

dağların göğsünde güneş

kuşların sesiyle geldi bahar
güle oynaya bahçende çiçekler
güller, laleler ve menekşelerle
kuşlar geldi ah. bahar geldi
kuşların ölüm haberi düştü
sen ve kuşlar
ah kuşlar