Dağların Doğurduğu Bebeleriz Biz

- her akan dere dağına suskun ağlar
ama yine besler onu o yüce dağlar

Asfaltı bilmezdik biz
'Soğukkuyu' lastik ayakkabılarla
Taşlı patikalarda gezdik...
Ha! Öyle keyfine değil
Çobanlık işte...
Yamaçların çiçeği mesela
Böğrümüze vurulan mühürdü sanki
(Neşemizdi)

Yamaç demişken...
Bir duruşu vardır onların
Koca dağa yaslanır.
Koynunda besler kır çiçeklerini mesela
Mantar berekettir yahu!
(Yan masadan der, ikramıdır!)
Bir de çeşmelerini görsen
Gözesinden Anadolu akar

Dağların doğurduğu bebeleriz biz...
Öyle hayınlık filan bilmeyiz
Yağmurda ıslanmaktan keyfalan
Ama üç senelik cızvaletler
Ki altında taşları hissettiğimiz
Kendince acı çeken!

Dağların doğurduğu bebeleriz biz...
Gökten bulut ağardı...
Sonra yağmur yağardı
Rahmetti eyvallah da ...
Naylon şeker torbası ile üstten korunurken
Yan yattığımız ve gelen suyla ıslandığımız an
Vallahi bize acı koyardı!

Her yamacın bir ardı olmaz
Bizim ki de mesela...
(Aramızda kalsın)
Ardından adam çıkmaz

Neyse!..
Çok mutluyduk o zamanlar
‘Kominal’ birliktelik gereği
Öğle vakti...
Aynı söğütler altına yatardı
Ardından koştuğumuz sığırlar
Dağların doğurduğu bebeleriz biz

Ayak altımızı acıtan taş
Sapanımıza mermi olurdu
(Ama öylesine savurduğumuz)
Bir tek yılanlara gıcıktık
Sonra onlarla da barıştık

Misal, hiç soğukkuyu ayakkabıyı
Kuru toprak üstünde uyurken
Baş altına yastık yaptınız mı?
(Kötü kokar, olsun rahattır)

Demem o ki;
Dağların doğurduğu bebeleriz biz
Öyle kolay eğilmeyiz...
Doruklar mavzerimiz olur
Yamaçlar yatağımız
Ağaçlar selama durur;
Yapraklar bayrak bayrak sallanır.
DAĞLARIN DOĞURDUĞU BEBELERİZ BİZ!