Dağların başında çiçekler açar

Güneş yükselir yuvalar ısınır,
Kırlar yeşerir ovalar ısınır.
Cemre düşünce havalar ısınır,
Yaz geldi mi soğuklar öte kaçar.

Sayarsan sayısı bulur binleri,
Evlerin kuşlarla dolar önleri.
Bir başka olur ilk bahar günleri,
Mavi gökte kelebekler uçar.

Yağmurlar yağar yıldırımlar çakar,
Yerlerde boz bulanık sular akar.
Laleler sümbüller mis gibi kokar,
Dağların başında çiçekler açar.

Heybesini alıp sırtına atar,
Erkenden yaylanın yolunu tutar.
Sığırı davarı önüne katar,
Sahilden yörükler yaylaya göçer.

Al yazmalı kızlar yemek getirir,
Yenen sofrayı erkekler götürür.
İnsanlar gelip dibine oturur,
Cevizinin gölgesinde ayran içer.

Tabiki görmeyen bunları bilmez,
Yusufun keyfine diyecek olmaz.
Menekşeden çiğdemden geri kalmaz,
Kır çiçeği mis gibi koku saçar.