Dağların Aşkı Şiiri - Mevlüt Kurt

Dağdan dağa rüzgâr selam götürür,
Bazen yaprak bazen çiçekle gider.
Bazen bir hıcıltı sanki konuşur,
Dağdan dağa rüzgâr sevda götürür.

Bazen uzaklardan karşı karşıya,
Yüz yüze bakarlar sanki âşıkça.
Birinin başında bora ve tipi,
Birisi başını boyar beyaza.

Dağların gözyaşı akan dereler,
Gözyaşı burada ihanet mi ne?
Çıktığı bedeni bölerek gider,
Buda o dağların kaderimi ne?

Aşka dayanmazda ateş kusar ya,
O ateş önce kendini yakar ya.
Kıyamet’e kadar dağlar kavuşmaz,
O zamanda parça parça olur ya.

Bir ağaç kestiysen dağlardan eğer,
Tüm ağaçlar ağlar feryat eder ya.
Ağaç sever kıymetini bilirsen,
Sana vatan sana yuva olur ya.