Dağların aşkı Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

&&
Koktu’ da dağların, bahar kokusu
Dedim’ ki gideyim, yarın dağlara
Akşamdan kenara, koydum yolluğu
Zor yaptım sabahı, bana ki sorma

&&

Sabahın köründe çıktım da yola
Az gittim uz gittim vardım dağlara
Çıktım’ da tepeye duman topladım
Üfledim dumanı, serdim ovaya

&&

Ovanın üstünü, duman sararken
Bir koku yayılmış, sisten dumandan
Demişler bu kokan her hal kardelen
Öyle bir kokmuş ki, esans sanmışlar.

&&

Baktım’ ki, dağ bayır, sedir ormanı
Bağrında yer bulmuş, karaçamları
Kardeşçe yaşarken, bir gör onları
Dersin’ ki ne güzel, kardeş olmuşlar.

&&

Sonra ben gördüm’ de sular akarken
Dağ bayır çınlardı, suyun sesinden
Çoğalmış gelmiş’ de, suyun gözünden
Bendinden taşmakta, o kar suları

&&

Dağlarda geçti ‘de, benim hayatım
Dağların aşkı var, benim gönlümde
Dağlarla orman’ da, benim sanatım
Hala’ da dururdur, bu aşk içimde

&&

21 Mart 19
Ahmet Yüksel Şanlı er