Dağların ardı cennetti...

Başlangıç ve son arası
Doğumum istemsiz,ölümüm mutlak
Yaşanıyormuş gibi,yaşayarak
Kimbilir daha neler yaşanmayacak...

Çocukken gördüğüm en uzak
Tepelerin ardı Cennet ti.
Orda huzur,yalnız mutluluk vardı
Gökkuşağı hiç kaybolmaz
Hasret türküleri dillenmezdi...

Gördüğüm tepelerin ardı cennet ti
Orda herkese ayrımsız yer vardı
Çocukların gözlerinde yaş olmaz
Gönüller kaygısız,
Nehirlerinden sevğiler akar,
Çiçekleri dostluk kokardı...

Oralar benim cennetimdi
Ve benim cennetimde
Karanlıklar yoktu,
Kavgalar yoktu,
Vampirler yoktu,
Kin ve Düşmanlık HİÇ yoktu...

Benim cennetimde ekilen tohumlar
Sevgiyle patlar,Güvenle büyürdü
Hasat zamanı bereket
Merhametle balyalanır,
Şükranla kucaklanır,
Yaz kavrugu gönüllerde
Tek mevsim Baharlar yaşanırdı....

Uzaklardaki cennetimin kapısı
Sonuna kadar açık ve davetkardı,
Orada
Ak sakallı dünya tontoşu dedeler
Büyük,küçük herkese sevgiyle
Akide şekerleri dağıtır,
Menfaatsiz sevgiyle SEVERLERDİ...

Cennetim olan o yerler hepimizindi,
Rengarenk uçurtmaların hepsine yer vardı,
Çeşme başı kavgalar yaşanmazdı orda
Dört bir yandan,baldan tatlı
Pınarlar çağlardı.....

Tepelerin ardındaki cennetime
Kavuşmak için yürümeliydim,
Yürümek için Serpilmeliydim,
Serpilmek için büyümeliydim,
Serpildim,
büyüdüm,
Cennetime yürüdüm...

DAĞLARIMIN ARDINI CENNET BİLMİŞTİM.....

24.11.2007