Dağların Şiiri - Seyraqif Coculu

Eller köçüb, boynu bükük kalıblar,
Solubdur çiçeyi, gülü dağların.
Derdi böyük, ağlamasın neynesin,
Akan göz yaşıdır seli dağların.

Şindi sinesine eyib başını,
Lök tökübdür kabağını, kaşını,
Soruşmayın o, dağların yaşını,
Bilinmez neçedir yılı dağların.

Sehenguçan, Yastıkarda dumandı,
Bineleri çıkmır heyli zamandı,
Her dertden ayrılık derdi yamandı,
Hasratdan bükülüb beli dağların.

Deli dağın yol-cığırı itibdi,
Kır dağında knkal-tikan bitibdi,
Düşmanlar öz maksadına yetibdi,
Çatmayır kimseye eli dağların.

Eyrikara konak-kara çıkmayır,
Şamdüyeden Ağlağana bakmayır,
Çobanlar beline kemer takmayır,
Azalıb sürüsü, keli dağların.

Ağ örpeyi karalıbdı başında,
Zalım felek fitnesinde, işinde,
Biçinçiler çalı kurmur döşünde,
Biçilmir, daranmır teli dağların

Yad gelende ne dinmeyir, danışmır,
Felek kuran fitne-felle barışmır,
Bu dünyanın işlerine karışmır,
Tutulur ağızı, dili dağların.

Coculuyam, derdim dağlar boydadır,
Ben ne hayda, ruzigar ne haydadır,
Tabiatda herden böyle kaydadır,
Samtına esmeyir yeli dağların.