Dağlarımda Bir Efsane Şiiri - Seval Uşarel

Andırıyor tarlamdaki başaklar
Denizcinin balık tutmuş ağını.
Kadınlarım! Bellerinde kuşaklar
Sürüklüyor peşinde buz dağını.

Ot yolmaktan yorgun düşmüş kenarda
Çatlak eller, nasır tutmuş ayaklar...
Bir diken batınca yüzü kanar da
Ancak o an acı duyar, duraklar.

Bir elini fırınlarda unutmuş
Bir eliyle bebeğini belerken.
Ekmek etmiş, yavrusunu uyutmuş
Erkeğine gülmüş canı yanarken.

Söyle canım anam dileğin nedir?
Narin elde bulunur mu hoş tadın?
Hanım evladının bilmediğidir
Vahşi rüzgarda unutulan kadın.

Karı imrendiren beyaz alınlar!
Bak bebeni, bak erini, babanı.
Sırtı kambur, ayağında nalınlar,
Dağlarımın güzel, efsun çobanı...