Dağları Denk Tuttum Derdime!

Kutlu sevdâ idi yaşadığım
Sınırların ötesinde
Bir başıma
Bir ben
Bir gölgem.

Umut tohumlarıydı ektiğim
Düşünce tarlalarıma
Bir nizâm
Bir sâadet
Sevdâmı körettiler
Karanlıklar bastı her yanı
Ne tohumlar boy verdi
Ne tarlada intizâm
Ne ben
Ne gölgem
Ne sâadet
Ne nizâm! ...

Aşka dair neler dedim
Neler döküldü şu dilimden
Neler yazdım kâğıtlara
Ne 'âhh'lar tüketti benliğimi
Ne zifiri karanlık gecelerde boğuldu
Kâğıttan fenerlerim
Ne damlalarda battılar
Yelkenli Gemilerim.

Ve.. neler demedim ki
Çile üstüne
Dağları denk tuttum derdime
Ummanlar gözüm yaşıydı
Çöller, kavrulan yüreğim
Bir damlacık rahmet diye
İnleyen şu sînemdi...

Ne Şair olabildim
Ne Saz elde Ozan
Yürekte sonsuz sızı
Beynimde bir mizân
Tartarım tartıya gelmez
Örterim örtüye gelmez
Herşey yalanmıymış? ? !
Yalan! ! !
Yalann! ! !
Yalannn! ! !