Dağlarda Söyleşi Şiiri - Zübeyir Daras

Sevda dağlarında yalnız gezerken,
Sümbül sordu ne işin var hey eren?
Bilmez miydim bu dağların yolunu,
Sor, söylesin beni sana kardelen.

Ey bülbülüm boşa gezme dağlarda,
Nefesini tüketme bu yollarda,
Gül ararsan git dolaş ovalarda,
Biz bilmeyiz bülbülün türküsünden.

Bana sevda yasak mıydı hay dağlar?
Sümbül sorar; bu dağlarda ne arar?
Nihayeti bir mezarlık yerim var,
Aşkı yüreğime gömer ölmeden.

Dağlar için ümit deryası derler,
Âşıklar sırrını dağlara söyler,
Olur ki dallara düşer çiçekler,
Ovalar anlamaz benim dilimden.

Söz söylemek naehline kolaydır,
Sözü bilen fırtınadır, olaydır,
Bu dağların derdi bize halaydır,
Hak vurgunu bizde yare söz eden.

Sordum aşk yolunu ben mi şaşırdım?
Ben mi aramıza dağlar düşürdüm?
Aşk olmasa oysa burda üşürdüm,
Gezemem dağları sevda bilmeden.

Gün dönünce coşar dere, çayların,
Neşe sarar ovaların bağların,
Kardelenim deldiğinde karların,
Sevdiğimi beklemeyim ben neden?

Dertliyi sinesine saran dağlar,
Sen olmasan sümbül aşktan ne anlar,
Baharında eksik olur ovalar,
Yarim ile ben murada ermeden.