Dağlarda Olmasaydı Şiiri - Hüseyin Bölük

Ne zaman yalnızlık çökse üstüme çırılçıplak,
Efkârlansam ya da çatacak yer arasam.
Bir çocuk gülüşle bile ağlayacak olsam,
Asi başımı alır giderim dağlara.

Bu isyankâr gönlüm ne zaman alevlense,
Nankörlükleri çekemez olsam ne zaman.
Ardıma bakmadan kan ter içinde sana koşarım,
Zirvene ulaştığımda hücrelerime kadar huzur dolarım.

Benim sırdaşım, lâl arkadaşım,
Tükenmez dertlerimi çeken sabır taşım.
Sende olmasan ne yapar,
Efkârımdan kurtulup, nasıl rahatlardım.

(1999/ Kocaköy-Diyarbakır)