Bir gün ölürsem bilinsin ki bu 
Bilmezdim dalgaların mavi olduğunu 
Değmedi saçlarım hiç şeytan tüyüne 
Kırılmazdı vaktin sancıları üzerime 
Topraktan sökülerek büyürdü hayal ağacı 
Islıkla çağırdım küller cumhuriyetini 
Bana yalnız kalem vardı 
Çağladı nehirler, gök suyu aktıkça 
Kasımpatıları açtıkça yeni gün akşamına 
Bana bir yol vardı 
Bıraktığım yürümeyi tuz sütununda.. 
Ben yaslamadım sırtımı bir başkasına
Bana tek kişi vardı 
Tek kişi vardı bana 
Yalnız bir kişi vardı 
Yalnızlık vardı. 
Kayıt Tarihi : 29.10.2025 17:38:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!