Dağlara Söylediğim Son Türküm**

sen ki,
fezadaki boşluktan
pay arayan adam
rüzgara tutunacak adam mıydın?

sen kardeşim sen!
böyle
kolay devşirilecek
sevdada mıydın?

umutlarını
hangi iklimde düşürdün?
sen
dağbaşlarında
böylesine mi üşürdün? ..!
anımsa!
anımsa ilk günlerimi
ben üşüdüğümde
sen nasıl da gülüşürdün..

ben dağları sevdim
özgürlüğü sevdim
burada kalmaya karar verdim.
istersen git arkadaş
yüzüstü bıraktığın
yıldızlarda
kalmasın aklın.
bazen pencere diplerinde
yine bakacaksın
bir gün
ama birgün mutlaka
kayan bir yıldız görürsen
korkma
bilki
yokluğunda da
özgürdür dağlar.
çünkü;
umutlarım hala
bir coşkun kısrak gibi.
dağların yüreğine gönderdiğim
haykırışlarım
hala
birkaç kez inliyor
bitimsiz zevk gibi.
unutma ki,
manasını sana borçlu olduğum
dağlara
düşen yıldızı
tutabilirsem
infilak etmeden
üstüne binip yıldızın
önünde duracağım kapınızın
senide katacağım sefere
hatırası kalacaktır
eski günlerimizin..