Kılıçtım,
Kınımdan sevdalara düştüm.
Kınımdan düşüp de,
Dağlara küstüm.
Yorgun ve ezik
Bir şefkate açıldı kollarım.
Bilinmez,
Asi diyarların mevsimlerinde
Leş kanlarına bulanmış sular içtim.
Yorgunluğumu bir damla yaşa benzetip,
Çocukluğuma durdum.
Durdum da vuruldum.
Tutunmuşken yıldızların kollarına,
Esirliğime,
On yedisindeyken düştüm.
Öyle ki,
Bezgin bir gecede,
Parmaklıklara,
Düşlerimin öfkeleriyle
Çığlıklarla alıştım.
İntiharlara,
İntikamlara seninle bulaştım.
(02.03.2004)
Umut BeylikKayıt Tarihi : 3.3.2006 13:04:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Umut Beylik](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/03/daglara-kustum.jpg)
Esirliğime,
On yedisindeyken düştüm.
Öyle ki,
Bezgin bir gecede,
Parmaklıklara,
Düşlerimin öfkeleriyle
Çığlıklarla alıştım.
İntiharlara,
İntikamlara seninle bulaştım.
Hüzünle dolu mısralar. Duygularınızı mısralarınıza güzel yansıtmışsınız. Yüreğinize ve kaleminize sağlık
TÜM YORUMLAR (2)