9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Dağlar rengarenk oldu,heyecandan titriyorum görünce.
Sararmış yaprakları avucuma alıp, son yolculuk öncesi konuşuyorum onlarla,yaza yine gelecek olmaları onları fazla üzmüyor,
'Belki ben olmayabilirim buralarda'diyorum,vedalaşıyorum,
teşekkür ediyorum verdikleri güzellikler için.
Serinliğinizde oturduk, neşeli bebelere salıncak kurduk, sevgilimizle konuştuk güvenle altında, orada tattık belki ilk aşkı.
Siperimiz oldu ardına saklandık,yerçekimini bile altında keşfettik.Yazın gölge oldu başımıza,kışın ateş oldu ocağımıza.Evimizin direği oldu,çatısı oldu,yatağı oldu,dolabı oldu.
Kitap oldu her şeyi öğrendiğimiz.
Satarsın gözlerinin dikkatini, ellerinin nurunu, bir lokma bile tatmadan
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Devamını Oku
yoğurursun
bütün nimetlerin hamurunu.
Büyük hürriyetinle çalışırsın el kapısında, ananı ağlatanı
Karun etmek hürriyetiyle hürsün!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta