9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Dağlar rengarenk oldu,heyecandan titriyorum görünce.
Sararmış yaprakları avucuma alıp, son yolculuk öncesi konuşuyorum onlarla,yaza yine gelecek olmaları onları fazla üzmüyor,
'Belki ben olmayabilirim buralarda'diyorum,vedalaşıyorum,
teşekkür ediyorum verdikleri güzellikler için.
Serinliğinizde oturduk, neşeli bebelere salıncak kurduk, sevgilimizle konuştuk güvenle altında, orada tattık belki ilk aşkı.
Siperimiz oldu ardına saklandık,yerçekimini bile altında keşfettik.Yazın gölge oldu başımıza,kışın ateş oldu ocağımıza.Evimizin direği oldu,çatısı oldu,yatağı oldu,dolabı oldu.
Kitap oldu her şeyi öğrendiğimiz.
İçerden çıkacak birazdan adam
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Devamını Oku
Yılların tortusu çökmüş yüzüne
Alnını güneşe serecek adam
Uykusuz ranzalar suskun voltalar
Geride kalacak ve ah hüzünle
Bir gül gibi savrulup gülecek adam
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta