9-HAZİRAN-1967 (MANYAS)
Dağlar rengarenk oldu,heyecandan titriyorum görünce.
Sararmış yaprakları avucuma alıp, son yolculuk öncesi konuşuyorum onlarla,yaza yine gelecek olmaları onları fazla üzmüyor,
'Belki ben olmayabilirim buralarda'diyorum,vedalaşıyorum,
teşekkür ediyorum verdikleri güzellikler için.
Serinliğinizde oturduk, neşeli bebelere salıncak kurduk, sevgilimizle konuştuk güvenle altında, orada tattık belki ilk aşkı.
Siperimiz oldu ardına saklandık,yerçekimini bile altında keşfettik.Yazın gölge oldu başımıza,kışın ateş oldu ocağımıza.Evimizin direği oldu,çatısı oldu,yatağı oldu,dolabı oldu.
Kitap oldu her şeyi öğrendiğimiz.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.