Dağlara Şiiri - Oğuz Bekar

Dağların arkasına, giden bu yol, nicedir?
Lale,sümbül her yanım, akıbetim nicedir?
Sol yanımı çökerten yaman ağrım incedir.
Yol verin karlı dağlar, şu dervişe yol verin

İkinci baharlarım varsın olmasın bende
Alem sürsün keyfini, ben düşeyim bin derde
Dert benim, tasa benim, kimi koydum kederde?
El verin yalçın dağlar, bu dervişe el verin.

Yaşadım, an içinde, çokça hayal mutluluk
Sanırdım bitmeyecek, bu bereket bu bolluk
Meğer yaşamışım ben, olgunlukta çocukluk
Kol gerin yüce dağlar, bu dervişe kol gerin

Yolların sonu yoktur diyenler hep aldanmış
Öyle bir sonu var ki, yürekleri dağlarmış
Ağlarken çığlıkları, tek serçeler duyarmış
Ölürüm sizde dağlar, bu dervişe yer verin.

Oğuz der ki bu ağıt artık burda son bulsun
Kanayan yaralara, şifalı sular dolsun
Alın ömrümü benden, kim ister, onun olsun
Mezarım kazdım dağlar başıma bir taş verin.